ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ
Του Ηλία Σιαμέλα
«Στο μολυβένιο πηχτό τυρί
της «δημοκρατίας» μας κυριαρχεί
ένα νέο σκουλήκι: ο τηλεδικαστής.
Είναι ο μέγας άναντρος, ο νοικιασμένος,
για να προωθεί τα βρώμικα σχέδια,
για να δικάζει και να καταδικάζει
ανθρώπους και κοινωνίες.
Είναι σχολιαστής ή δημοσιογράφος…».*
Ω θλιβερά συνεταιράκια της πολιτικής και της τηλε-δημοσιογραφίας!
Aς ήταν να μπω κι εγώ για λίγο κάτω απ’ το αντιστύλι του βρώμικου στούντιο σας. Όχι φυσικά για να αναλύσω τα φαινόμενα και να παραστήσω, τον κοινωνιολόγο, τον ψυχολόγο, το … διανοούμενο ή όλες αυτές τις πόρνες που χαϊδεύονται μαζί σας.
Φαντάζομαι ότι το περιεχόμενό τους θα είναι ίδιο μ’ εκείνα τα περιβόητα “Lettres de cachet” του βασιλιά, πριν από τη γαλλική επανάσταση, που περιείχαν διαταγές σύλληψης ή εξορίας δίχως δίκη.
Ω παγεροί δυνάστες της τηλε-δημοσιογραφίας! Τα επανωτά χτυπήματά σας δείχνουν ότι κάποιος «βασιλιάς» σάς βάζει για να κάψετε, να ερημώσετε, να λιώσετε, να αρρωστήσετε, τη συνείδηση και την ψυχή του λαού....
Ω πολιτικοί βαστάζοι της Νέας Τάξης, μακάρι να εισακουστεί ο πρώην αριστερός «Αρχηγός» και να μου φιμώσετε το στόμα. Ας ήταν να μου κλείνατε τα μάτια, για να μη μπορώ να διαβάζω και να κλαίω: «Η κόλαση είν’ ανίσχυρη μπροστά στους σύγχρονους πολιτικούς κατσικοκλέφτες» !
Ω σμιλεμένοι στην Αμερική σολίστες του δικομματισμού. Ω νεόπλουτοι αριστεροί καπετάνιοι με οικόσημο. Είν’ η τηλεοπτική χορωδία σας που δε γνωρίζει σύνορα. Είστε οι «άψογοι» τυραννικοί βιρτουόζοι, που πάνω απ’ το σιβυλλικό σας τρίποδα, αφήνετε να διασπαρθούν οι έντεχνοι ρυθμοί υποταγής και αποβλάκωσης του λαού.
Ω Χουλιγκάνοι της πολιτικής, ω σύγχρονοι γενίτσαροι, ω διαπλεκόμενοι κούληδες της Νέας Τάξης.
Είστε εσείς που φέρατε στη χώρα μας τους εγκληματίες και δείξατε τ’ «αγαθά» της πολύ-πολυτισμικότητας.
Είδαμε πως με τη μέθοδο του «αντιρατσισμού» έχετε υπονομεύσει το εργατικό κίνημα.
Είδαμε πώς βράζετε τις ειδήσεις στο μπρίκι του καφέ της Νέας Τάξης και μετά πως τις σερβίρετε στο «λαουτζίκο».
Είδαμε πώς σκορπάτε στην κοινωνία τον τρόμο δείχνοντας την καθημερινή δράση των ληστών, χωρίς να λέτε αν το πρόβλημα αυτό το δημιουργούν οι αλλοδαποί ή όχι.
Είδαμε πώς πολλαπλασιάζετε και αναπαράγετε στον καθρέφτη των τηλεοπτικών καναλιών σας τα θέματα που δυσφημούν τους έλληνες.
Κάθε μέρα κι ένα νέο μενού. Κάθε ώρα και μια καινούργια προδοσιά. Κάθε λεπτό κι ένα τέλειο ποντικοφάγωμα.
Ω σύγχρονοι τηλεοπτικοί δοσίλογοι.
Είστε εσείς που τελευταία με τα ελαφρά πηδήματα ζημιάρας γάτας, μπήκατε στις μικρές πόλεις και τα χωριά, για να κατηγορήσετε τους αγρότες σαν αγροίκους και εγκληματίες, να καταγγείλετε τους μαθητές σαν βιαστές, τους έλληνες για ρατσιστές. Είναι κι αυτό ανάμεσα στα σχέδιά σας. Θέλετε να μολύνετε τον αέρα της πατρίδας μας. Να πολτοποιήσετε συνειδήσεις. Να βρωμίσετε την ιερή γη της υπαίθρου. Να ρίξετε το δηλητήριο στο φτωχό λαό. Να του φυράνετε την ψυχή.
Φίλες και φίλοι που με διαβάζετε, απέραντες θάλασσές μου! «Σήμερα, έρχομαι στο στόμα σας / στο μέτωπό σας σήμερα»…**
Παραμονές των Χριστουγέννων και είχα πει να νήστευα κομμάτι.
Όμως αυτοί δεν αφήνουν κανέναν ν’ αγιάσει. Μέσα στο πληγωμένο μου είναι, γίνεται μια τιτάνια πάλη. Πώς μπορώ να σταματήσω το χείμαρρο της αγανάκτησης. Πώς μπορώ ν’ ακρωτηριάσω την καρδιά μου. Πώς να μην εκφράσω τούτες τις μέρες την οργή μου, για όλους τους δοσίλογους πολιτικάντηδες, για όλους τους γενίτσαρους, για όλους τους προσκυνημένους. Για όλο το συνονθύλευμα των κακόστομων βιαστών της κοινωνίας.
Με τι μπορώ ν’ αντισταθμίσω το στραπατσάρισμα που δέχεται η πατρίδα μας; Κάθομαι και διαβάζω και ξαναδιαβάζω τα λόγια του ποιητή: «Στη μέση από τα σπλάχνα μου, όχι η καρδιά, η Ελλάδα»***!
Όμως βλέπω ότι αυτό δε φτάνει, γιατί δεν είμαι μόνος μου σε αυτή την κοινωνία. Πρέπει όλοι μας να ξεμπροστιάσουμε και ν’ απομονώσουμε τους κάθε λογής οφιολάτρες της Νέας Τάξης και τις τηλεοπτικές ορχήστρες τους.
Πρέπει να περιφρονήσουμε τους κάθε λογής νοικιασμένους δοσίλογους, τις διαβολο-μηχανές της Νέας Τάξης, που παράγουν βαρβαρότητα και κτηνωδία. Είναι οι καταραμένοι της «Νέας Εποχής», που πλουτίζουν με τα «ξέχειλα δάκρια του λαού».
Τούτες τις άγιες ημέρες όλοι εμείς οι απλοί άνθρωποι, μπορεί να νιώσουμε εκεί στ’ ακροπόταμα της ψυχής μας να μας επισκέπτονται του άστρου οι λαμπρές μεγεθύνσεις.
Όμως, σε μια ψυχή σαν τη δική τους ποτέ δε θα βλαστήσει η ευτυχία, η γαλήνη και η αγάπη. Γιατί «ευτυχία μπορεί να αισθανθεί μόνο η αγνή ψυχή, όχι η κοιλιά ή το πορτοφόλι».**** Αυτή είναι η διαφορά μας!
Μπορεί να τους νοίκιασαν για ν’ αφαιρέσουν ή να φυράνουν την ψυχή του λαού, αλλά τελικά έχασαν τη δική τους.
Παρ’ όλες τις κραυγές τους, παρ’ όλα τα ποντικοφαγώματα ή τα φιδίσια δήγματα, ακόμη κι αν έρθουν πιο δύσκολοι καιροί, η υπέροχη ελληνική ψυχή ποτέ δε θα πάψει να χαμογελά, γιατί ο ήλιος αυτής της πατρίδας λάμπει, για να βλέπουμε την ομορφιά, που βρίσκεται μέσα μας, σα μια «χαμηλόφωνη εσωτερική υπόδειξη», για να αναζητάμε και να μελετάμε σε άπλετο φως τα λόγια των ποιητών:
«όπου υπάρχει υπέροχη ψυχή, εκεί είναι και η επανάσταση, είναι η ρήξη με το κατεστημένο, είναι η νέα ζωή, είναι ο ίδιος ο Θεός»*****!
* Στίχοι του Πάμπλο Νερούντα διασκευασμένοι πάνω στην ελληνική πραγματικότητα.
** Πάμπλο Νερούντα. (Θάλασσες της Χιλής).
** * Άγγελος Σικελιανός (Διθύραμβος).
*** */***** Έρμαν Έσσε: «Η αγωνία ενός πολιτισμού).
Πηγή : Ρεσάλτο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου